In ons leven heb je constant te maken met veranderingen. Het digitale tijdperk heeft al gezorgd voor een revolutie op heel veel terreinen. Veranderingen komen we dagelijks tegen. Bij de supermarkt verandert er voortdurend wat. Een tijdje terug stonden de producten ineens op een andere plek. Daardoor wist ik ineens niet meer wat waar te vinden was.
Ik hoorde mezelf een beetje chagrijnig mompelen: “Waar is dat nu weer voor nodig?” 
En tegelijk sprak ik mezelf toe en zei: veranderen hoort bij het leven!
Tegenwoordig is er de zelfscan kassa en sinds een paar maanden ook bij de Plus in Ruinerwold. Je kunt de winkel uitkomen met je boodschappen zonder caissière. Je loopt langs het apparaat, houd wat je kocht voor het venster en via het ontvangen bonnetje opent de poort naar buiten zich.
Is het om de klanten nog meer van dienst te kunnen zijn?
Of is het een bezuiniging op het personeel achter de kassa? Ook al is het efficiënter, ik mis de groet, het knikje, de lach en af en toe het praatje met degene die achter de kassa zit. Maar ja, veranderen is wennen.
Dat is het ook voor onze weerman Gerrit Hiemstra.
Na 24 jaar is de weerman van het NOS journaal gestopt. Hij geeft aan dat hij nu in actie komt voor de gevolgen van klimaatverandering. Want daardoor verandert ook ons weer. De winters worden natter, de zomer wordt droger. Droge en natte perioden worden extremer en gaan vaker voorkomen. En -dat is zijn waarschuwing- de manier waarop wij in Nederland met water omgaan is ingericht op ‘vroeger’.
Het nieuwe, veranderde klimaat dwingt tot een ander waterbeheer.
Ons huidige watersysteem is voornamelijk gericht op water afvoeren.
In de jaren vijftig, zestig en zeventig was dat adequaat. Nu niet meer.
We zijn toe aan verbouwing, vergelijkbaar met de Deltawerken.
Dat betekent meer water vasthouden en minder afvoeren. En minder water gebruiken: voor burgers, industrie en boeren. De bakens verzetten. Die verandering is wel wennen. Zo zijn er nog heel veel zaken die aan het veranderen zijn. Soms een verrijking, soms zitten we er niet op te wachten. Aan ons is het om te reageren: hoe we ermee omgaan. Het is als met de veranderende zandbanken in de zee. Wie vaart, doe er goed aan z’n koers steeds bij te stellen. Dat geldt ook voor de veranderingen voor en in de kerk. Daar hebben we vaak moeite mee, waarom andere liederen, een ander Onze Vader, waarom kunnen dingen niet zo blijven als ze zijn.
Maar het zijn rimpels in vergelijking met wat er om ons heen gebeurt.
Wie weigert de bakens te verzetten en de blik gericht houdt op ‘vroeger’ is als de man die maar achteruit blijft kijken en vroeg of laat tegen de lantaarnpaal botst. Daar kom je niet verder mee.
                                                                              
                                                 Bewerkt artikel van een onbekende auteur.

Ds. E. van Veen