Overdenking
Overdenking
Zomerstilte en Wereldgeluid.
De zomer is aangebroken. Voor velen van ons is het een tijd van rust en ontspanning. De agenda’s raken leger, het kerkelijke werk ligt grotendeels stil, en we trekken er – als het kan – even tussenuit. Even loskomen van de dagelijkse routines, afstand nemen van vergaderingen, plannen, verplichtingen. Even ademhalen. En toch… terwijl wij stilvallen, gaat de wereld door. De oorlogen houden geen zomerreces. De klimaatproblemen nemen geen vakantie. Ziekte, armoede, eenzaamheid, onrecht – ze stoppen niet omdat wij even willen uitrusten. De kranten blijven vol, de nieuwsapps blijven pingen.
Dat kan wringen. Hoe kunnen we genieten van rust, als de wereld zo onrustig is? Hoe kunnen we vakantie vieren, terwijl anderen vluchten, honger hebben, of rouwen?
Toch roept ook Jezus zijn leerlingen op om te rusten. In Marcus 6:31 zegt Hij: “Kom nu eens mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en een tijdje uit te rusten”. De context? De discipelen hadden hard gewerkt, mensen geholpen, genezen, gepreekt – maar ze kwamen niet eens toe aan eten. Jezus zag hun behoefte aan rust, en gaf hun toestemming: trek je even terug.
Niet om te vluchten, maar om op adem te komen. Rust is geen luxe, het is een opdracht. Niet ter vervanging van ons werk in deze wereld, maar om het juist weer aan te kunnen.
Als we ons terugtrekken in de zomer – of dat nu in de bergen is, aan zee, of gewoon in de achtertuin – dan mogen we dat doen met een bewuste rust. Geen onverschilligheid, maar een rust in vertrouwen. In het vertrouwen dat God de wereld draagt, ook als wij even loslaten. En dat wij straks, gesterkt en vernieuwd, weer ons steentje mogen bijdragen.
Laten we daarom deze zomer niet alleen uitrusten, maar ook bidden. Voor de mensen die geen vakantie kennen. Voor hen die lijden, dichtbij en ver weg. En laten we de stilte gebruiken om weer opnieuw afgestemd te raken op de stem van God. Want Zijn werk ligt nooit stil – en wij mogen, op onze tijd en op onze plaats, daarin mee blijven doen.
Een gezegende zomer gewenst.
Ds. Eric van Veen
|