Overdenking
Overdenking
Lichtpuntjes
Wanneer ik het nieuws lees lijkt het wel alsof we van de ene crisis in de andere rollen. Oorlog
in Oekraïne, oorlog in Gaza, oorlog in Libanon, oorlog in Soedan, op zoveel plekken geweld.
We moeten laveren tussen een klimaatcrisis en stikstofcrisis, terwijl we een huizencrisis
hebben. We worstelen met stijgende zorgkosten en vergrijzing en er zijn heel veel mensen,
die in de schulden zitten en niet weten hoe de rekeningen te betalen. Ik kan er zomaar
moedeloos van worden. Waar moet het allemaal heen? In wat voor een wereld zullen
kinderen opgroeien? En wat voor plek heeft de kerk daarin? Wat voor betekenis heb ik zelf in
het geheel? Nu zijn daar geen simpele antwoorden op te geven, hoeveel behoefte we daar
ook aan hebben. Als die er waren, dan waren veel problemen ook inmiddels wel weer
opgelost. Toch denk ik dat wij als kerk, als christenen iets kostbaars in handen hebben
Woorden van hoop en geloof. Dat betekent niet dat we de problemen niet zien, of weg willen
wuiven. Het is ook zeker niet zo dat we opeens het tij kunnen keren. En er zijn ook genoeg
momenten dat wij samen verzuchten: “Ik zou het ook even niet meer weten.” Maar als er iets
is wat wij geloven dan is het wel dat er, hoe duister en doods het ook kan zijn in het leven, er
altijd weer een mogelijkheid is tot opstaan. Er zijn altijd nieuwe kansen, vernieuwd leven.
Laten we een gemeenschap vormen die blijft oefenen om woorden van liefde en vertrouwen
te spreken. Waarin we werken aan de wereld waar we van dromen. Laten we een gemeente
zijn die gelooft dat er lichtpuntjes te zien zijn, ook als we ons zorgen maken om de wereld
waarin wij leven.
Ds. Eric van Veen
Lied 970
Vlammen zijn er vele, één is het licht,
licht van Jezus Christus,
vlammen zijn er vele, één is het licht,
wij zijn één in Christus.
|