|
|
|
|
|
Overdenking
Overdenking
Stilte is de zendtijd van de Heilige Geest.
Op de kerkenraadsvergadering van 15 juni opende ik met de volgende overdenking. We kwamen voor het eerst in lange tijd, weer als kerkenraad bij elkaar.
Een goed middel tegen de haastcultuur is de dag te beginnen met een moment van rust. Ons leven is ingewikkeld in vele verbanden en hoe houden we ons de verdeeldheid van het lijf als we met tien dingen tegelijk bezig moeten zijn? De Coronatijd biedt ook een mogelijkheid om op adem te komen. Niet alleen is het een gelegenheid om de dag te beginnen met een rustmoment, maar ook om deze hele tijd te beschouwen als een mogelijkheid tot bezinning. In de stilte van het horen naar God en het spreken met God vinden we een oriëntatiekader. Geloven is luisterend leven met het Woord van God. Dit woord is vol van de Geest van God.
Als wij ons tot de Eeuwige(een joodse benaming voor God) keren, weten wij dat wij gehoord worden. Heel ons leven is zo bezien onderwerp van gebed. Door het voor de Eeuwige open te leggen, kan de Geest in ons aanwezig zijn. En zoals wij heel de dag mens zijn met andere mensen, zijn we ook mens met en van God. Wij voeren ons dagelijks gesprek.
Daarin vallen stiltes. Helende stiltes, ongemakkelijke stiltes, pijnlijke stiltes. Hoe dan ook, stiltes maken ons op horen bedacht en zegenen ons met het vertrouwen dat de Geest met ons gaat. En daar heb je geen apparatuur voor nodig. Gewoon aanwezig zijn in het moment.
Deze overdenking is geïnspireerd op een tekst van Bart Wallet uit: Opengaan.
Opengaan is een uitgave van de PKN: een boekje met verschillende teksten (gebeden, gedichten, (lied)teksten) die je bijvoorbeeld, zoals ik heb gedaan, kunt gebruiken bij de opening van een vergadering/bijeenkomst.
Houd moed. Wees blij.
De kerk en Corona.
Er is al heel wat over gezegd en geschreven. We hebben er nog steeds mee van doen in ons dagelijks leven, ook al ‘mogen’ we al weer veel meer.
De kerkdiensten zijn bijna weer als vanouds. Nou ja, je moet je handen ontsmetten, je mag maar één richting uit lopen, koffie drinken kan alleen mondjesmaat.
En zingen mag voorlopig niet. Althans niet met z’n allen. Gelukkig kunnen we vanaf 1 juli weer met honderd mensen bij elkaar komen. Als je er maar voor zorgt dat er anderhalve meter ruimte tussen jou en de ander is. Past dus niet zomaar in onze kerk. Behalve als je samen een huishouden voert, dan mag je dichter bij elkaar. Kunt u het nog volgen? Het lijkt wel heel veel om allemaal te onthouden, maar we hebben er de tijd voor gekregen, om er aan te wennen. En die tijdsbeleving was niet alleen maar negatief in de zin van beknellend.
Het gaf ook veel ruimte. Ruimte voor allerlei initiatieven om elkaar op andere manieren te bereiken. Natuurlijk de duif die met Pinksteren van de ene kerk naar de andere vloog, en daarmee de verbinding tussen al die mensen tot stand bracht. De mooie kaart die Tetsje als een soort kettingbrief startte met de boodschap: ‘Houd moed. Wees blij’.
We konden niet zingen, maar luisteren naar muziek van het orgel en/of van de CD bracht een nieuwe dimensie in het beleven van een kerkdienst.
Doordat we in Blijdenstein geen zend-mogelijkheid hadden, werd de kerk toch opengesteld op de zondagmorgen. Je kon er zitten, een kaarsje aansteken. Soms was er iemand die een mooie tekst voorlas. Ik ben benieuwd welke elementen er blijvend zijn, nu we langzamerhand, voetje voor voetje, weer naar de ‘oude’ situatie lijken te gaan.
Ds. Marianne Gaastra
| | terug
|
| |
|
|
|
|
12-07-2020
om
10.00 uur
.jpg){kind=logo}
.jpg)
P1280645.jpg)
beuk.jpg)
IMG_20151230_0001KLEIN.jpg)